In juli ging ik eerst twee weken op stage met de federatie naar Brides-les-Bains in de Franse Alpen. Ideaal om na een EK de trainingen weer op te drijven om een goede tweede seizoenshelft te doen! Ik verteerde de trainingen op stage vrij goed. Behalve het zwemmen ging wat moeizamer. Op het einde van de 2e week moest ik op donderdag afreizen naar Hamburg om daar deel te nemen aan het WK team relay op zondag. Maar de federatie had me ingeschreven voor de individuele wedstrijd op zaterdag en ik was op woensdagavond nog op de startlijst geraakt. Ik hoopte dat ik voldoende gerecupereerd ging zijn van de trainingen die ik de dagen ervoor had gedaan. De wedstrijd op zaterdag startte in de namiddag om 15u. Ik voelde me wel nog wat vermoeid van de stage maar had er wel heel veel zin in! Op zo’n Serie staan echt alle toppers aan de start en ik moest me echt inhouden om niet te veel onder de indruk te zijn van al die bekende gezichten! Vorig jaar in Stockholm had ik dit ook al eens meegemaakt maar Hamburg was nog sterker bezet als toen.
Het zwemmen in Hamburg ging niet zo goed. Omdat ik zo’n hoog startnummer hadden mocht ik de laatste plaatsjes op het ponton opvullen. Dit was helemaal links, wat toch niet echt een voordeel was voor mij. Ik kende geen goede start en voelde me vermoeid. De eerste boei werd chaotisch genomen omdat er een kajak bleef liggen aan die boei die de zwemmers die rechts waren gestart hinderde. Ik kwam heel slecht uit het water en probeerde toch nog op de fiets de aansluiting te maken met de groep voor me. Maar de samenwerking in het begin van de race was niet zo goed. Eigenlijk wordt hier juist het verschil gemaakt en worden de groepjes gevormd, maar sommige meisjes denken daar dus anders over J Ik probeerde goed mee te werken en hoopte om de groep toch nog in te halen, maar tevergeefs. Het werd dus een strijd tussen ons groepje in het lopen. De wissel verliep niet zo denderend en de meisjes hadden direct al een gaatje geslagen. Ik kon het tempo niet aan en liep bij de laatste van ons fietsgroepje. Het tweede looprondje ging het beter en probeerde ik de Duitse Sieberger nog bij te benen. Het leuke aan Hamburg zijn de supporters aan de kant. Die schreeuwen u voorruit. Nog nooit heb ik zo’n sfeer in een triatlon gezien als toen! Ik kon de Duitse Sieberger nog in halen en werd zo 57e. Een slecht resultaat, maar wel een rugzak ervaring mee kunnen nemen. Mentaal was dit wel een zwaar resultaat. Maar gelukkig heb ik familie en vrienden die me hier bovenop hielpen.
De ETU-cup in Istanbul was slechts mijn 2de ETU-cup van het jaar. Eerder dat jaar het ik deelgenomen in het Turkse Antalya en werd er toen 16e. Het deelnemersveld was toen wel zwaarder als in Istanbul. Het zwemmen ging veel beter dan de voorbije wedstrijden het geval was. Tijdens de zwembeurt zag ik dat ik tussen de favorieten Simic (SLO) en Yelistratova (UKR) lag. Dus ik wist dat ik daardoor wel op een goede positie lag. De tweede ronde konden we nog wat opschuiven en kwam ik dus iets comfortabeler uit het water. Ik kende een heel goede wissel en kon door de speciaal ontworpen triatlon Specialized schoenen direct met mijn voeten in mijn schoenen beginnen fietsen. Ik probeerde direct om de aansluiting te maken met de meisjes voor me te maken en dit lukte vrij snel. Er waren twee koplopers, Orazem van Slovenïe en een Russische. Door een goede samenwerking in de groep konden we dit gat vrij snel toerijden. Waardoor een kopgroep ontstond van een 10-tal meisjes. Ik voelde me heel goed tijdens het fietsen en probeerde vooral goed te hydrateren. Het was immers heel warm! Ik deed een slechte wissel waardoor er het 3-tal, Razeranova, Yelistratova en Simic direct weg waren. Hierdoor miste ik de aansluiting eigenlijk een beetje. Mijn wissel blijft een werkpunt voor in de toekomst! Ik liep 2 rondes voortdurend op 15 seconden. Maar ik had me de derde ronde een beetje neergelegd bij de 4e plaats waardoor ik op save probeerde te lopen zodat er niemand uit de achtergrond kon terugkeren. Elke loopronde probeerde ik me goed te verfrissen en te drinken! Gelukkig kreeg ik hulp van de organisatie als ik met mijn armen zwaaide “Gooi het water maar op mij” J Zo kon ik deze ETU-cup afsluiten met een 4e plaats. Door deze 4e plaats ben ik in de ITU ranking 73 plaatsen opgeschoven waardoor ik nu rond de 205e plaats sta. Het doel was om punten te nemen en dit is gelukt! Ik blik tevreden terug naar deze wedstrijd! Volgende week start ik alweer in de Wereldbeker in Tiszaújváros in Hongarije. Dit is een speciale wedstrijd waarbij we op zaterdag in verschillende waves een 1/8 triatlon moeten afleggen in een semi-finale. Hier moet ik me dan weten kwalificeren voor in de finale van zondag van start te kunnen gaan!
Veel liefs, Sofie