“ A real wild trail for passionate trailers: 2 passes, 2 climbs, 2 descents and 2 Cantons crossed:manicured mountain pastures of the Oberland, bucolic village of Lenk, and an arrival in the heart of Crans-Montana! ”

Geef toe, met dergelijke aanstekelijke tagline kan je niet anders dan beginnen watertanden. De vereiste is wel dat je wat houdt van trailrunning en het kan geen kwaad om iets meer details te gaan opzoeken. Op de website staat er vermeld dat je 2.750 hoogtemeters voor de voeten geworpen krijgt over 50km. Een festijn voor de trailer en dit voor een eerste uitgave. Een jaartje geleden hebben we ons hier dan ook snel voor ingeschreven.

En dit weekend was het al zover. Samen met onze trailpartners Tom en Tine zijn we donderdagmiddag vertrokken naar Zwitserland. Op vrijdag nog een wandelingetje en een kort loopje om de beentjes los te maken. Daarna even naar het atletendorp om de sfeer op te snuiven en ons nummer op te halen. Op vrijdagmorgen waren de echte zotten vertrokken voor de 108km. Wijzelf zouden op zaterdag intekenen voor de 50km. Nadat we de nodige formaliteiten in orde hebben gebracht gaan we naar het hotel voor een verkwikkende pasta (2^de maal – stapelen !).

Op zaterdagochtend staat de wekker om 5h. Het startschot voor de wedstrijd wordt pas om 10h gegeven maar wel in Adelboden aan de andere kant van de bergkam, in een ander kanton, en daarvoor moeten we een busrit van 3 uur uitzitten. Er moeten een 500-tal lopers worden overgebracht dus er staan wel enkele bussen te wachten op dit vroege uur. In totaal komen er een duizendtal lopers aan de start maar de andere helft overnacht in de regio Adelboden en zal dan na de trail de navette moeten uitzitten. Wij zijn zeer content met onze keuze om na de wedstrijd niet meer de bus te moeten nemen.

Het is een gezellige drukte in het kleine bergdorpje. UTMB (Ultra Trail Mont Blanc) is een iconische wedstrijd vanuit Chamonix en deze werd onlangs overgenomen door het Ironman-label en de UTMB World Series werd zo boven de doopvont gehouden waarvan de Wildstrubel het jongste kindje is. We konden dus rekenen op een professionele omkadering, muziek en ambiance aan de start en deelnemers vanuit verschillende hoeken van de wereld. Om 10h stipt wordt het sein gegeven en begint de wedstrijd.

Het gaat onmiddellijk naar rechts door de hoofdstraat en dan een klein weggetje naar beneden. Na een paar honderd meter komen we aan de eerste klim. Lotje en ik lopen samen en ook Tom en Tine zullen de wedstrijd samen afleggen. Op het kaartje had ik afgelezen dat het begin een klein beetje zou dalen en klimmen… viel dat even tegen. Bij de eerste klim al begonnen de meeste deelnemers te stappen maar wij zetten door en haalden met kleine pasjes grote hopen lopers in. Op verschillende punten moeten we door draaipoortjes tussen de weides in en daar stond telkens een kleine file. Na wat kilometers echter was de groep goed uitgedund en kon je telkens het eigen tempo aanhouden.

De race viel uiteen in 2 lange beklimmingen met telkens een redelijk steile afdaling erna. Daartussenin (vanaf km22 tem 28 was het relatief vlak om een vallei door te steken). Ons tempo omhoog – zelfs indien we stapten – was sneller dan de meeste lopers rondom ons dus haalden we heel wat mensen in. Echter, bij de afdalingen stortten velen zich met ware doodsverachting naar beneden en kwamen we telkens dezelfde mensen weer tegen. Het bleef relatief warm gedurende de ganse dag, maar op weg naar Col du Rawyl (+/- 2.450m) was er wat mist en kwam een truitje van pas.

Bij de voorbereiding krijg je een waslijst aan verplichte zaken die je bij de start van de wedstrijd dient mee te nemen. De lijst is relatief lang en eerder technisch (met vermelding van hoeveel gram je trui minimaal moet wegen en hoeveel lumen je hoofdlamp moet hebben en hoeveel kaloriën voeding je mee moet nemen) dus het is een uitdaging om alles in een rugzakje te duwen. Er werd een aparte lijst opgemaakt voor de ‘hot weather’ (bv. extra drinken) en de ‘cold weather’ (bv. extra vest, handschoenen, muts, …) pack. Gelukkig hadden we op vrijdag al bericht ontvangen dat het basispakket voldoende was.

In de bergen kan het weer snel omslaan maar toch is het grootste deel van de uitrusting in het rugzakje blijven zitten en was het vooral extra gewicht naar boven (en naar beneden) te zeulen. Er waren een zestal bevoorradingen (2x drinken en bij de rest ook hartige en zoete etenswaren) en hierop kon je alles inslaan wat je tijdens de wedstrijd nodig had. Eén van de vereisten was ook het installeren van de LiveRun app waarmee de organisatie je kan volgen. In deze app kon je echter ook een richttijd ingeven en zo kon je zelf aftoetsen op welk moment je welke punten moest passeren.

Ons initiële doel van 10 uur hebben we ruim kunnen verslaan. Rond 18h41 kwamen we onder de finishboog. Moe en voldaan. Een prachtige ervaring rijker. De beentjes en knietjes weten duidelijk van de vele hoogtemeters en de Garmin van Lotje geeft aan dat we 72-duizend stappen hebben afgelegd. Onze vrienden komen een klein uurtje later over de meet en worden er heel wat ervaringen uitgewisseld.

Voor de zondag staat er nog een rustige bergwandeling op het programma maar het accent ligt vooral op het gastronomische aspect. De reserves worden weer aangelengd met weizenbier en fromage. En uiteraard dromen we luidop alweer over de volgende uitdaging.

Chris Deleersnyder