Voorbereiding:
De voorbereiding verliep niet helemaal vlekkeloos, na IM Nice had ik toch weer last van die verdoemde knie, in samenspraak met de coach opteerden we van een zo ruim mogelijke basis in het zwemmen en het fietsen op te bouwen en in het lopen wat voorzichtig te zijn met maximaal 40km/ week.De voorbereidings wedstrijden Izegem en Bilzen deden me het beste voorspellen. Een week vooraf reisde ik op mijn eentje af naar Kona, ter plaatse deelde ik een Condo met Olivier Vanhouteghem van Lttl en op 500m van ons verbleef mijn coach Frederiek Van Lierde waar we dagelijks mee optrokken en de laatste week liep ons schema synchroon. We konden voluit gebruik maken van zijn ervaring en kregen tal van tips en tricks. Toch was ik zwaar onder de indruk van het ganse circus, plots sta je dan daar zelf op de pier van Kaliua Kona, met niets te vergelijken zo een kippenvel moment. Twee dagen voor de wedstrijd was er dan de landenparade met 51 Belgen en er heerste er een prachtige ontspannen sfeer, we kregen allemaal een T-shirt van Uplace en waren allemaal in dezelfde uniformiteit. De dag voor de wedstrijd mochten we dan per nr. onze fiets en materiaal binnen brengen, de mannen van de bikecounting hadden meer dan hun werk met het bijhouden van alle statistieken (merk fiets, helm, wielen …)
Race Day:
De ochtend begon al om 3h s ’morgens met een koolhydraat ontbijt, laatste details en weg naar de start waar het al een drukte van jewelste was, iedereen stond er aan te schuiven voor bodymarker, weegschaal, controle chip. en uiteindelijk het fietsenpark binnen. Normaal gezien zit ik bij iedere IM bij de eersten in het water voor een goede startpositie te bemachtigen maar Free had me de tip gegeven van te wachten tot laatste 10’ om geen extra energie te verliezen. Ik koos ervoor om volledig links te starten omdat ik adem naar rechts en zo een goed overzicht kon houden. De pro’s starten 30’ voor ons. Ik had onmiddellijk een goed tempo vast en nestelde mij in de voeten het ging er van bij de start snel aan toe, na 1.2mile moesten we rond een boot keren de groep waar ik inzat was heel groot ik moest drummen om mijn positie te handhaven en ging paar keer kopje onder. Op de terugweg liet ik het tempo bewust wat zakken met wat er nog allemaal moest komen. Uiteindelijk in 1h01’40” uit het water was volgens plan, tent binnen kousen aan en op de naar de fiets. Het was net alsof je een sprint triatlon aan het doen was maar ik liet mij niet uit mijn lood slaan. Eens op de fiets moesten we een plaatselijke lus afleggen van 8 mille, na 4 mille reed er iemand mij aan en plots lag ik tegen de grond met héél wat lichamelijke materiële schade na paar minuten zat ik alweer op de fiets (op adrenaline) maar voelde erg stijf aan plus mijn wiel sleepte tegen mijn rem aan (spaak voorwiel kapot) heb dan volledig mijn rem open gezet. Het verdere verloop van het fietsen verliep redelijk vlot, moest wel nog een (onterechte)penalty incasseren 4’ aan de kant en verlies van 300pl!!! Ik kwam uiteindelijk terug Kona binnen met een fietstijd van 5h07’ bijna 36 km/h gem.
De transitzone binnen nam ik me voor om verse sokken aan te doen en boosters ook nam ik de tijd om mijn lichaam af te koelen met ijs want inmiddels was het meer dan 35gr.Ik vertrok aan een rustig tempo maar onmiddellijk voelde ik erg veel last aan de knie en kon ik nooit in mijn ritme komen. Ik verloor héél wat plaatsen maar besloot over te schakelen naar plan B en dat was finishen. Ik bleef lopen en porde mezelf aan om niet te wandelen het was ver maar keek rondom mij en zag dat ik niet de enige was die het moeilijk had. Het mooiste moment was toen ik na 11 mille mijn trainer kruiste die dan aan zijn laatste 2 mille bezig was, echt een kippenvel moment. Maar zelf moest ik gefocust blijven want het was nog een lange weg te gaan. Na 3h42 te hebben gelopen en 10h04’ totale tijd kwam in Kona binnen en hoorde de onvergetelijke speaker voor de 600 ste keer zeggen “yes you are an Ironman” en wat er dan allemaal door dat lichaam gaat is niet te beschrijven.
Een onvergetelijk avontuur en zeker niet mijn laatste IM op Hawaii.
En wat ik dacht is ondertussen realiteit juist uitslag gehad van scan en meniscus gescheurd. Na goed weer komt er slecht weer zeker?
Steven Scherpereel