Na mijn eerste marathon in Eindhoven in 2013 die zich grotendeels in de gietende regen afspeelde, hoopte ik nog eens een marathon te lopen en deze keer in betere weersomstandigheden. Ik koos voor de Alpro Leiemarathon in Wevelgem omdat er niemand van de club naar Eindhoven leek te gaan en deze ook paste in mijn schema vanwege mijn job als nachtverpleegkundige. Mijn doel was onder de 3u20 te lopen en liefst rond de 3u15. In Eindhoven haalde ik een tijd van 3u23. Met het weer had ik alvast geluk , het beloofde een zonnige dag te worden. Sinds de woensdag voor mijn marathon begon ik mij vol te proppen met koolhydraten en ik was goed getraind dacht ik alvast. Het enige wat niet zo verstandig was, was de zondag voor mijn marathon nog deelnemen aan het BK sprintduatlon in Torhout. Nu ja , ik liet het niet aan mijn hart komen, wetende dat ik wel snel recupereer na een wedstrijd. De laatste weken had ik ook wat last van beginnende lage rugpijn; een teken dat ik dringend aan rust toe was. Gelukkig was het allemaal zo erg niet en de rugpijn ging telkens over tijdens mijn rustdagen.
De nacht voor de marathon heb ik gelukkig toch een beetje kunnen slapen wat tijdens mijn vorige marathon totaal het geval niet was. Ik had ook veel uitgeslapen de dagen daarvoor. Aan de start had ik mijn zenuwen redelijk onder controle en was blij te kunnen starten onder een stralend zonnetje.
De eerste kilometers moest ik mij serieus inhouden, want ook de halve marathonlopers liepen metons mee. Eenmaal aangekomen aan de Leie richting Kortrijk was er een serieuze tegenwind. Ik moest wat harder lopen om mij te kunnen aansluiten bij een groepje mannen, maar spijtig genoeg liepen zij de halve marathon. Eens voorbij de nieuwe fietsbrug aan het college in Kortrijk, vertraagde hun tempo teveel naar mijn zin en was ik er alleen vandoor. Vanaf dan was het vooral allen lopen en de 2e ronde richting Kortrijk kon ik mij bijna niet meer uit de wind laten zetten. Gelukkig konden mijn broer en Wouter kleine stukjes meerijden om mij aan te moedigen. Ook het vele applaus en de supporters onderweg gaven me de moed om door te gaan. Op 4 km van het einde had ik opeens last van hardnekkige pijn in mijn rechter knie. Gelukkig sleepte Wouter mij door die laatste kilometers; na een kilometer of 2 ging de pijn wat over en toen ik de eindelijk de finish in zicht kreeg, gaf me dat weer wat vleugels.
Ik finishte in een mooie tijd van 3u14min. 02sec. en was meer dan tevreden! Ik werd 3e dame algemeen en 1e in categorie 45+. Nu ben ik dringend aan rust toe en we zien wel of er nog ooit een 3e marathon komt!
Dank aan al de supporters onderweg en de vele mensen die me steunden!
Kathleen Vanmarcke