Ondanks alles kriebelt het alweer bij Ynsen

28/08/2021 – Een achttal jaar geleden begon ik mijn triathlon carrière bij NLT. Onder de deskundige begeleiding van Hilde mocht ik vele liters water drinken van het Zwevegemse zwembadwater. Tegelijkertijd waren ook de toppers aan het werk in het diepe bad. Indrukwekkend! Aangezien de Start to Crawl te plezant was, sloten we ons met een grote groep aan bij NLT om te blijven zwemmen. En van het één komt het ander… Al snel droomde ik ervan om ooit een Ironman te finishen. Ik had echter weinig ervaring en wist zelfs niet of dit ooit haalbaar zou zijn. Jaar na jaar, met ups en downs, bouwde ik geleidelijk aan op. De afstanden werden groter, de ervaring nam toe.

In September ’19 schreef ik me in voor de Ironman Vichy op 23 augustus 2020. Onder de begeleiding van Kenneth en Stefaan werd ik klaargestoomd voor het grote werk, tot covid de boel om zeep hielp. In mei viel het verdikt dat de wedstrijd niet zou doorgaan. Toch besloot ik door te trainen om op eigen initiatief op de dag van Vichy de volledige afstand af te leggen. Ondertussen hadden we al enkele maanden het goede nieuws dat er een nieuw gezinslid op komst was en blijkbaar heb je dan iets minder tijd… het was van horen zeggen!

Onze dochter Lena besliste om anderhalve maand te vroeg, op reis in Frankrijk, hallo te zeggen en werd op 31 juli 2020 geboren. Hierdoor bleven we een maandje langer “op reis” en werden alle triatlonplannen opgeborgen.

Na enkele maanden acclimatiseren, besloot ik er opnieuw voor te gaan. Ik kon ook bijna niet anders aangezien mijn inschrijving automatisch een jaar verplaatst werd.  Niet echt atleetvriendelijk, maar misschien wel het nodige duwtje in de rug om ervoor te gaan. Het inplannen van de trainingen was nu nog een grotere uitdaging, maar ik was vastberaden: Ik wilde een Ironman worden!

Op 22 augustus in Vichy was het eindelijk zover. Mijn eerste Ironman full distance. Geen ideale voorbereiding gehad, maar enkele laatste volumetrainingen zorgden voor genoeg vertrouwen. De hoogtemeters van het fietsparcours bleven echter ten alle tijde een zekere angst veroorzaken.

Het zwemmen kon ik goed inschatten. Ik startte in de groep van <1h20 en kwam na 1:15:30 uit het water. Deel 1? Check! Tijdens het fietsen werd als snel duidelijk dat het nog heftig zou worden. De klim van 15 km hakte er de eerste ronde al stevig op in. Dat beloofde voor de tweede ronde. Een flinke regenbui en weinig volk langs en op de weg zorgden voor een mentale klop tijdens de 2de keer 15 km klimmen. Toch had ik voeding en hartslag behoorlijk onder controle. Na 7:08:50 zat het fietsen erop. Tijd voor het laatste en mijn favoriete onderdeel. De eerste ronde van 10 km vond ik snel mijn trainingstempo, maar vanaf de 2de ronde begon het vechten. Mijn tempo daalde, de tank raakte leeg. Tijdens de 3de ronde kon ik niet anders dan hier en daar stukjes wandelen. De wil om te lopen was er wel, maar het lichaam sputterde tegen. Dankzij de vele supporters langs de weg en de stervende medeatleten (sorry!) bleef ik toch gedreven doorgaan tot ik na 4:20:52 lopen eindelijk de magische woorden te horen kreeg: Ynsen, YOU ARE AN IRONMAN! Een onbeschrijfelijk gevoel na een lange dag van net geen 13 uur sporten. Bleek volgens ervaren mededeelnemers hun zwaarste Ironman ooit te zijn… Ideaal als eerste?! Deze prestatie was niet mogelijk geweest zonder de kansen binnen NLT, de top supporters onderweg (Merci Vincent, Petra, Marcin en Norah!) en vooral mijn schoonbroer Michel en vriendin Kirsten en schoonouders Heidi en Stefaan die voor een onvergetelijk weekend zorgden. Last but not least, dankjewel wederhelft Lise (en een beetje dochter Lena) om me deze droom te laten waarmaken en ten volle te steunen.

Smaakt dit naar meer? Wedstrijdgewijs zeg ik zeker ja! Maar de planning en opofferingen vooraf waren niet altijd even makkelijk. Vandaar het plan om nu ten volle ervan te genieten, wat gas terug te nemen en te zien wat de toekomst brengt. Deze week nog niet gesport (vooral door tijdsgebrek) maar het kriebelt alweer… to be continued?!

Ynsen