Het was toch een heuse delegatie die dit jaar zou afzakken (opstijgen ?) naar Almere. Naast de 9 NLT-atleten, zorgden zeker ook de vurige supporters – jong en oud – er voor dat we in lawijt en clubkleuren niet moesten onderdoen voor bijvoorbeeld de Izegemse club. Dit jaar stonden er 5 atleten aan de start van de half distance, 1 atleet voor de full distance en dan een trio rookies voor een relay full distance. Iedereen reisde de vrijdag af voor de tocht van een 3 uur (zonder file). Race briefing en wat in de stemming komen en ook omdat de wedstrijd zelf al vroeg op zaterdagmorgen start.
Na de pro’s was het Tom Tanghe die voor NLT eerst het ruime sop mocht kiezen om 7h30. Voor de long distance staan er 2 rondjes in het Weerwater op het programma. Stipt 5 minuten later was het de beurt aan Chris Deleersnyder voor het NLT trio-team. Om 8h30 was het dan de beurt aan Lorenzo Mahieu, Lieven Laflere, Pieter Soete, Charlotte Ranson en Luc Meurisse voor de halve triatlon. Zelf mocht ik in het water starten als 1 van de zwemmers voor de 16 teams : nog nooit had ik zoveel plaats voor mij. Ik had kort voor de wedstrijd met Bart Colpaert kunnen spreken (supersnelle zwemmer en voormalig winnaar van Almere) en mocht in zijn benen starten ! Het plezier was echter van korte duur want 1x ademen verder en Bart was al in een ijltempo van mij aan het wegzwemmen.
Vanaf dan kon ik echter beginnen aan een zeer lange inhaalrace. Op het einde van de tweede ronde kon ik tot bij Tom Tanghe zwemmen maar veel tijd voor een onderonsje was er natuurlijk niet. Fréderic Ares stond op me te wachten in de wisselzone en ik wilde mijn teamgenoten niet ontgoochelen en heb nog wat extra benen gegeven. Na 1 uur kon ik uit het water komen en toen lagen we in derde positie. De wissel verliep relatief snel (chip overhandigen aan Fré) en als een pijl uit een boog was onze fietser vertrokken ! Ik kon nog naar de swim exit lopen om daar net op tijd Lorenzo, Pieter en Lotje uit het water te zien komen. Na het vertrek zijn de atleten wel voor een poos onderweg aangezien het parcours bestaat uit 1 lus van 90 km. Een delegatie supporters kruipt in het bootje om naar de overkant van het Weerwater de fietsers te zien langskomen. Via het thuisfront worden we ondertussen op de hoogte gehouden en vernemen zo dat Fré ondertussen is opgeschoven naar de eerste positie.
Nikki Debakker wordt ondertussen al nerveus want het wachten is toch het nadeel aan dergelijke formule : voor Fré ruim een uur, maar voor Nikki komt daar nog eens een – weliswaar zeer scherpe – fietstijd bij voor 180km. In het laatste stuk van de race komt Kurt De Boeck er nog langs bij Fré en zo schuiven we uiteindelijk van de derde positie naar de tweede stek na 2 onderdelen. Uiteindelijk worden de 180 km afgemalen in 4h51. Alle druk dus op de schouders van Nikki. Echter al in de wissel kan Nikki de loopster van ITC achter zich laten en kan het afsluitende looponderdeel worden aangevat.
Ondertussen hebben de halve afstandsatleten al hun fietsdeel en de 3 looprondes kunnen afleggen. Lorenzo (4:53:06) heeft tijdens de NLT-wedstrijd van begin tot het einde in eerste positie gebleven. Lieven (5:04:19) was een snelle volger na het fietsen en voor de eerste 2 looprondes. Echter, in de laatste loopronde was het beste er toch af en kwam de tol naar boven van iets te weinig trainingsvolume. Pieter (5:34:11) heeft een zeer gelijkmatig verloop gehad in de wedstrijd en nam hiermee een sterke revanche voor de platte en niet te herstellen band tijdens de wedstrijd in Leuven eerder dit jaar. Lotje (5:41:03) heeft zwaar moeten opboksen tegen de nijdige wind langs de Nederlandse dijken en heeft desondanks een zeer stabiele halve marathontijd kunnen neerzetten. Luc (6:20:12) heeft eveneens met verve de clubkleuren verdedigd en een zeer verdienstelijke wedstrijd afgelegd.
De enige NLT’ers op parcours vanaf dan waren Tom en Nikki en alle supportersgeweld was dan ook voor hen bestemd. De positie in de teams was moeilijk te volgen omdat er 6 rondes afgelegd moesten worden en dat er een aantal sterke Izegemse lopers kwamen aanzetten. Nikki hield het hoofd koel en verraste met een negatieve split. Tom kreeg het ondertussen iets moeilijker in het tweede deel van de marathon en koos ervoor om tijdens de bevoorrading telkens stukjes te wandelen om zo meer van de mooie omgeving tot zich te kunnen nemen en zich de vele wensen van de supporters te laten welgevallen. Exact na negen uur wedstrijd konden Fré en ik Nikki vergezellen om de laatste 100 meter tot over de boog te kunnen meelopen : marathon in 3h05 ! De eerste prijs voor NLT was binnen (9:01:34). Eerlijkheid gebied ons te zeggen dat ITC op ieder onderdeel afzonderlijk een scherpere tijd kon neerzetten (46’ zwemmen, 4h46 gefietst, 2h57 gelopen), maar dan hebben wij slimmer de ploeg samengesteld ;-)).
Alle ogen nu op Tom gericht. Voor zijn laatste ronde trekken we nog eens alle registers open om hem vooruit te schreeuwen… We zetten Marie net voor de boog op het parcours en samen met haar papa kan ze over de finish lopen. Debuut op de lange afstand in 10:15:39 en kaapt daarmee de 71ste plaats op meer dan 400 lange-afstandsatleten : schitterend !
Na de wedstrijd komen we allen samen in de bar van het Apollo hotel voor een gezellige maaltijd doorgespoeld met de nodige drankjes. Ondertussen horen we de speakers van de Challenge Almere almaar luider roepen om de laatste deelnemers over de meet te krijgen. Met zijn allen gaan we nog de sfeer gaan opsnuiven. Wat een ambiance. Je zou stilletjes wensen dat je pas in de toptijd van 14,5 – 15 uur over de meet komt : wat een extra aandacht je dan krijgt. Iedere atleet wordt individueel tot bij de boog begeleid alwaar hij wordt opgewacht door de volledige Challenge Family crew. Voor de laatste atleet wordt de klok stopgezet op 14:59:59 om ook hem ‘binnen’ de tijd te kunnen binnenloodsen (http://www.omroepflevoland.nl/sport/127592/almere-laatste-triatleten-als-helden-onthaald). Een warme oproep om volgend jaar misschien met een nog grotere delegatie aan de start te staan ?
Chris Deleersnyder