Den Halven Van Damme, ofte Den Laatsten Van ’t Seizoen.
Na de toch wel tegenvallende wedstrijd in Deinze met een klein hartje vertrokken naar Damme. Ik had voor mezelf uitgemaakt om me geen druk op te leggen en de wedstrijd gewoon uit te doen. Zonder stress dus naar de zwemstart. 2km in rechte lijn, die er volgens m’n polar 2,15 was. Tegenstroom, en in koud water. Ik had vlug iemand gevonden die een mooi tempo zwom en besloot om een hele tijd in de voeten te zwemmen, toen ik in de verte de molen en de brug zag verschijnen ben ik wat gaan versnellen (het blijft toch een wedstrijd hé wink-emoticon ). Ik kwam als 18de van m’n wave uit het water in een tijd van 36.48 (uiteindelijk volgens de uitslag goed voor een 99de zwemtijd van de 310 deelnemers). Dan de wissel in, het regende op dat moment niet, maar de lucht zag er nog dreigend uit. Vermits het ook niet al te warm was had ik mouwstukken, een koerstrui, en een regenjas klaargelegd in de wissel……. om uiteindelijk zonder dit alles te vertrekken. Daar waar ik in Deinze al direct één en al stress was wegens een lekke band verliep nu alles vlekkeloos. Ik besloot rustig te vertrekken en in m’n ritme te komen. De wind was ondertussen flink komen opzetten en kwam precies van alle kanten, maar altijd van de verkeerde. 150, dat was de max. hartslag waar ik in het fietsen niet boven wou gaan, omdat volgens mij dat in Deinze het probleem was (daar kreeg ik m’n hartslag nooit beneden de 160 tijdens het fietsen). Het was een mooi fietsparcours en vermits de intensiteit niet zo hoog lag was het echt wel een zalige fietstocht. Bij het begin van de tweede ronde begon zich een sanitaire stop op te dringen, iets wat ik nog niet eerder voorhad in een wedstrijd. Ik besloot om dit te proberen negeren, maar een halve ronde verder zag ik in dat dit zinloos was omdat dit tijdens het lopen toch onhoudbaar zou worden. Dus even gestopt voor een pipipauze en toch wel 1,5 à 2 minuten verloren. Uiteindelijk het fietsen afgerond met een gemiddelde van rond de 37 (goed voor een 24ste fietstijd van alle deelnemers),met een gemiddelde hartslag van 143 en een max van 154, en met een goed gevoel in de benen, so far so good. In het begin van de loopproef (die iets ingekort was wegens een parcoursaanpassing) moest ik mezelf echt bedwingen om niet te snel te lopen (het is een beetje te vergelijken met als je met je auto van de autosnelweg komt aan 120 per uur en dan plots door een bebouwde kom aan 50 moet, de neiging om te rap te rijden is heel groot). Ik wou een tempo aanhouden van 4.30 per kilometer, en hoopte hard dat de pijn in middenrif en zij, zoals ik deze in Deinze had, zou wegblijven. Dit ging goed, zodat ik na 5km het tempo iets opdreef naar 4.15-20 per kilometer. Dit bleef goed gaan. De tweede en tevens laatste loopronde maakte een euforisch gevoel zich van me meester omdat het zo goed bleef gaan en ik heb dan maar het gashendel nog wat verder opengedraaid. Tijden van 4.05/km en soms beneden de 4min verschenen op m’n polar. De laatste km was er dan ook één om van te genieten, alles uit de kast! Een mooie aankomst in het charmante centrum van Damme, zon en veel volk, en een wedstrijd die van begin tot einde verliep zoals ze allemaal zouden moeten verlopen. Uiteindelijk de 27ste looptijd van allemaal. 32ste in de einduitslag en 7de bij de Heren 40.
Ik kan met een goed gevoel de rustperiode in, om daarna te beginnen aan de voorbereiding van iets van een heel andere orde……. Ironman Frankfurt 2016!! To be continued….
Merci aan iedereen die dit jaar z’n steentje bijdroeg aan wat een goed seizoen was!
Kris De Nys