It takes two: Xterra Swiss & France

Het heeft me een week gekost om wat op mijn plooi te komen na wat twee dolle weken waren.  Voor het eerst doe ik twee Xterra’s op rij, Zwitserland op 29/06 en Frankrijk op 07/07, dus net iets meer of een week tussen, hopelijk tijd genoeg om te herstellen en de batterijen opnieuw op te laden.

Zwitserland was al een teken aan de wand, slechte organisatie, heel slecht weer waardoor er zelfs niet kon gezwommen worden( lees: 8° en hele wedstrijd regen), en een slechte pasta party achteraf!! Wedstrijd zelf verliep ondanks dat het een duatlon was geworden redelijk goed.  Maar het fietsparcours was niet selectief genoeg om een verschil te kunnen maken.Kwam als 33ste in mijn AG over de finish,gezien de sterke bezetting niet echt slecht maar een dag om snel te vergeten. Maar dan moest alle ellende nog beginnen. Maandagavond krijg ik plots koorts, van losrijden is er geen sprake en om 19u kruip ik al het bed in. Dinsdag en woensdag voel ik me iets beter en ga ik loszwemmen en lopen maar donderdag crash ik helemaal. Koorts en diarree, en dat 3 dagen voor de zwaarste Xterra uit het circuit. Heeft het met het Zwitserse winterweer te maken, zit die pasta er voor iets tussen, wie zal het zeggen? Futloos stel ik me de vraag of het wel zin heeft om af te reizen naar Xonrupt, en zowel de dokter als mijn vriendin raden het me af. Vrijdag heb ik nog altijd koorts en is het toilet mijn beste vriend geworden maar toch besluit ik van af te reizen, in de hoop op een miraculeus herstel. De rit naar de vogezen is op zich al lastig en vrijdagavond laat komen we aan op de camping waarna ik onmiddellijk het bed induik. De andere belgen zijn er al, en ik zie ze bedenkelijk kijken, moet die hier overmorgen zo starten? Zaterdagmorgen toont de thermometer 36.8° aan, voor mij qua lichaamstemperatuur nog altijd veel te hoog maar toch al een stuk beter dan de dagen ervoor en zo besluit ik na het eerste ontbijt in drie dagen om wat los te fietsen. Het loopt voor geen meter en de wind langs het meer lijkt me terug te blazen van waar ik kom! Ik heb niks meer te verliezen, ben hier nu toch, ik doe een dutje en heb afgesproken met de andere belgen om in de namiddag het zwemmen te verkennen, we zien wel!! Het zwemmen is qua gevoel stukken beter dan het fietsen en geeft me al wat meer moed, ik neem nog wat extra zouttabletten bij het avondeten en probeer nog zoveel mogelijk carbo binnen te krijgen en ga vroeg slapen. Raceday, ontbijt gaat goed binnen. Nog wat extra zout, een gelletje proberen, en dat blijft binnnen, fingers crossed. Zwemstart is één wave met 800 man, ik plaats me buitenkant maar wel op derde rij, lukt het niet dan zwem ik naar de kant en lig ik uit het gewoel. Start verloopt vlot en na 100m lig ik helemaal alleen en kan ik mijn eigen tempo zwemmen. Naar de eerste boei  toe moet ik natuurlijk wel wat afstand goedmaken maar op gevoel is het zwemmen niet slecht, ik kom na 24min uit het water, geen supertijd maar gezien de omstandigheden zeer tevreden. In het MTB’en hebben we twee ronden van 19km voor de boeg met een totale stijging van 1280hm.De eerste lange klim kan ik mijn plaats goed handhaven en eenmaal de drukte wat weg is en ik mijn eigen lijnen kan beginnen rijden verloopt alles volledig buiten mijn verwachtingen om goed. Ik kan diep gaan, er zit toch wat kracht in, houden zo!! Ronde 2 kondigt zich veelbelovend aan als ik zelfs mannen begin op te rapen die in vorige races voor mij eindigden. Na een goeie 30km komen we net voor de bevoorrading abrupt tot stilstand door een valpartij en net als ik weer op de fiets wil krijg ik kramp in mijn rechter hamstring en die is er blijven zitten tot aan de finish. Het hoeft er niet bijgezegd dat het lopen dus slecht was. Op de koop toe werd het parcours aangepast van 9 naar 11km trailrun met nog meer hoogtemeters en nog veeeeel meer technische passages. Iets wat je absoluut niet kan gebruiken als je verkrampt bent maar toch haal ik de finish.

Dan komt de grootste surprise, ik zit ruim een half uur onder mijn vooropgestelde tijd, ik word 35ste in mij AG terwijl ik hier vorig jaar veel verder zat. En gezien de hele wereldtop van zowel profs als Age groupers hier aan de start staat is dit mijn beste resultaat ooit in Xterra France.

Rest me na de finish (als ik nog altijd met kramp naar de medical wordt gebracht, want blijkbaar zie ik er niet uit ook) nog de vraag: wat als ik hier in orde aan de start had gestaan?? Het verlof van volgende week net op tijd, nu rustig verder werken naar wat waarschijnlijk nog een zwaarder drieluik zal worden, Xterra Czech en de week erna Germany, en om in schoonheid af te sluiten, de grand raid Cristalp MTB marathon van 125km in verbier!!  Prettig Verlof

Gregory Cool