In oktober 2020 hadden Vincent en ik ons voorgenomen om deze zomer naar Vichy af te reizen om te supporteren voor 3 vrienden die gingen deelnemen aan de volledige ironman. Na wat opzoekingswerk kwam Vincent snel tot de ontdekking dat er ook een 70.3 (halve ironman) was de dag voordien. Met wat twijfel kwam de vraag of ik het niet erg zou vinden als hij mee zou doen. Waarom zou ik dat nu erg vinden? Wat bleek: ik verjaarde die dag. Ik moest niet lang nadenken om hiervan gebruik te maken om op die speciale dag dan zelf ook mee te doen om zo een halve triatlon af te kunnen vinken van mijn bucketlist.
De eerste 6 maanden focuste ik me vooral op een brede basisconditie om daarna de volumes wat op te drijven. Door de sprinttriatlon in Kinrooi en de kwarttriatlon in Berlare kon ik mijn vorderingen beter inschatten. Dat ik geen 3×7 meer bent, lieten mijn bekken en achillespees af en toe merken. Maar na 9 maanden trainen, was ik er volledig klaar voor.
Reeds 10 dagen voor de wedstrijd hield ik de weersverwachtingen nauw in de gaten. Het leek erop dat het een heel warme dag ging worden. Men voorspelde tot 34 graden. Toen bleek dat ik geen ORS meer in huis had, ging ik vlug naar onze sponsor JOWAN, die op zijn beurt nog op tijd de nodige supplementen kon bestellen. (Merci daarvoor) Nog nieuwe buitenbanden steken om het lot niet te tarten en de auto kon geladen worden.
Ons huisje bevond zich in een zeer rustig dorpje naast een bos op 29 km van Vichy. De mooie natuur en de stilte gaven mij een echt vakantiegevoel. Hierdoor kon ik volledig tot rust kon komen en verloor ik minder energie aan stress vooraf. Onderweg merkten we hoe heuvelachtig het daar is. Hierdoor was het niet slim om het parcours eens te fietsen, maar reden we het parcours af met de auto om toch de klimmetjes goed in te kunnen schatten. Het parcours bevatte 2 klimmetjes van 4,5 km en 2 klimmetjes van 2,5 km met telkens een gemiddelde stijgingspercentage van ongeveer 6 %. Tussenin was het vooral glooiend. Alleen de eerste 10 en de laatste 30 kilometer waren plat of dalend. De beklimmingen zag ik wel zitten, maar de afdalingen met de haarspelbochten jaagden mij schrik aan. Alle mogelijke doemscenario’s kwamen in mijn hoofd als ik aan de afdalingen dacht. Maar het was part of the job.
De wedstrijd startte reeds om 6u30 met een rollingstart. Aangezien Vincent een betere zwemmer is, vertrok hij vroeger naar de zwemstart. Voor Vincent zou het zijn laatste keer zijn, want met deze wedstrijd beëindigt hij zijn competitieve triatloncarrière. Een kwartier later dook ik het water in. De lus van 1,9 km ging goed. Na 42 minuten kwam ik aan wal en met een goed gevoel bij mijn fiets. Na de wissel nog vlug eens zwaaien naar de kroost en hup de fiets op.
Nu kon het zwaarste onderdeel beginnen. Ik beklom de bergen op een rustig tempo en daalde traag maar veilig in de vele bochten. Ik werd hier wel voorbij gevlogen door 10-tallen lefgozers, maar daar lag ik niet wakker van. Ik verlegde mijn eigen grenzen en overwon beetje bij beetje mijn angst. De vele supporters langs de baan riepen ons vooruit en zorgden voor een aangename sfeer. Na 90 km en 986 hoogtemeter kon ik het fietsgedeelte afronden in 3u32 met een gemiddelde van 24,6 per uur. Vincent was toen al veel verder gevorderd in zijn wedstrijd en had nog maar 5 km af te leggen tot de finish. Hij ging dus ruim op tijd zijn om mij te zien finishen.
Tot slot moest ik nog 2 ronden van 10,5 km afronden. Met wat pijn in de knie begon ik aan deze opdracht. Gelukkig waren de weersomstandigheden iets beter dan voorspeld en moest de halve marathon afgelegd worden in 28 graden. Nog warm, maar toch wel doenbaar. Jammergenoeg was er weinig schaduw in het parcours te vinden. De eerste ronde liep ik een mooi gemiddelde van 10,5 km per uur, maar de 2de ronde begon ik toch wat last te krijgen van de warmte. Hierdoor wandelde ik telkens bij de bevoorradingen en de stukjes bergop bij de bruggen. Ik beëindigde de 2 ronden in 2u13. Ik had op voorhand gezegd dat ik minimum 6u45 zou hebben, maar finishte maar liefst 10 minuten vroeger in 6u35. Mijn gezin kon hun fierheid niet verbergen en heb mezelf het mooiste verjaardagscadeau gegeven ooit.
Voor Vincent die zijn wedstrijd afrondde in een mooie 5u07 is dit het eindpunt. Voor mij zal het waarschijnlijk een beginpunt zijn. Ik heb echt genoten van deze ervaring en ben al benieuwd hoe ik het zou doen op een minder zwaar parcours. Wordt vervolgd dus.
Tot slot nog een dankwoordje aan de trainers van NLT, de supporters thuis en ter plaatse, maar vooral mijn gezin die me steunde in deze uitdaging.
Petra Depaepe