Ironlakes 2022

We waren luidop aan het nadenken om volgend jaar met een grote NLT-delegatie naar Froidchapelle af te zakken. Daarom stuurde NLT dit jaar al wat scouts uit om het pad te effenen en het parcours te verkennen. Ironlakes is een zeer grote organisatie waarbij de atleten en supporters een zeer goedgevuld programma wordt voorgeschoteld. Rondom ‘les lacs de l’eau d’heures’ is er op zaterdag lange afstand (halve en volledige) en op zondag van de afstanden van de allerkleinsten, jeugd, sprint en Olympische afstand. Er wordt ook een formule aangeboden voor ‘my first triatlon’ en daarbovenop alles in trio. Voor elk wat wils…

Dit jaar kwamen er 8 NLT-atleten aan de start. Voor de wedstrijdformule TEENS doken Massimo, Allessia en Remy het water in om 9h15. Het startschot werd een half uur uitgesteld wegens te veel atleten die niet tijdig in de wisselzone raakten. Geen erg want zo had het zonnetje tijd om zich vanachter de wolken naar voor te drummen. In vergelijking met het hondeweer van de zaterdag bleken de weergoden ons gunstig gezind. Bijna 10°C (ijskoud in vergelijking met de lange prachtige zomer) maar niet al te veel wind en het water nog op een redelijke temperatuur.

15 minuten later was het de beurt aan de deelnemers van de SPRINT en kon ik zelf de achtervolging in zetten. Nog 10 minuten later was het de beurt aan Charlotte met de jeugd achter zich, waaronder Maud, Laura en Lise. Het was dus duidelijk dat we elkanders prestatie niet van dichtbij zouden kunnen volgen maar het was iedereen aangeraden om over de schouder te blijven kijken om niet ingehaald te worden. Het voornaamste is dat alle NLT’ers veilig de meet hebben gehaald. Emma (ex-NLT) heeft een harde kwak gemaakt op het Waalse asfalt en we wensen haar een spoedig herstel !

Remy werd 4de en viel zo net naast het podium (gelukkig zonder erg). Lise werd 3de overall en eerste in haar categorie. Lotje werd 1ste master A. Team DLS komt dus met een goedgevulde prijzenkast naar huis. Laura heeft haar tweede wedstrijd van het jaar goed verteerd : schitterend gezwommen, stevig gefietst en het lopen overleefd. Lotje en Laura kwamen hand in hand over de meet en zorgden nog voor een kippenvelmomentje. Maar alle NLT’ers aan de start verdienen een eervolle vermelding want bijvoorbeeld ook Maud heeft door ziekte en daarna nog een val met de fiets geen al te goeie voorbereiding gehad.

Maar de grootste verrassing hou ik voor het laatst… Toen ik na de wedstrijd mijn fiets uit de wisselzone wilde halen was de plaats op nummer 188 leeg. Geen fiets. Geen bak. Dit zag er niet goed uit en tot overmaat van ramp zat de sleutel van de auto in een etui in mijn bak dus ook geen mogelijkheid om naar huis terug te keren. De wisselzone (en die was groot…) paar keer op- en af gelopen. Ondertussen ook al wat vrijwilligers en scheidsrechters aangesproken. “Ga eens gaan kijken naar die andere wisselzone ook”, maar niks aan te doen, de fiets was weg. Ik besluit naar de infobalie te gaan om klacht in te dienen (tegen onbekenden). De race director loopt nogmaals mee tot bij de scheidsrechters, daarna naar aantal vrijwilligers, dan naar de locatie waar mijn fiets moest staan…

Bovendien beginnen ze allemaal nog wat twijfel te zaaien of ik wel weet waar ik mijn fiets heb geplaatst en als ik me niet heb vergist. Ik leg hen uit dat het echt niet mijn eerste wedstrijd is en dat ik geen loopschoenen gevonden zou hebben als ik mijn fiets niet op de juiste plek had gehangen. Ongeveer anderhalf uur na het vaststellen van het verdwijnen blijkt plotseling dat iemand van “my first triatlon” was gevallen en samen met zijn vrouw afgevoerd naar het ziekenhuis. De wedstrijdleiding werd hiervan verwittigd en zijn fiets en bak werden uit de wisselzone verwijderd en naar een aparte zone gebracht. Die persoon had ook nummer 188 !

Gelukkig einde van een mooie race-day. Schitterende belevenis in een ietwat rommelige organisatie. Maar volgend jaar zijn we opnieuw van de partij (want Lotje heeft gratis deelname gewonnen) !.

Chris Deleersnyder