Na een goede nachtrust, een stevig ontbijt en een laatste bezoek aan het kippenhok, vertrokken we richting Kapelle-op-den-Bos. Eens daar aangekomen, meldde ik mij aan en voegde ik mij bij de rest van de mannelijke deelnemers van NLT in de cabine. Tijdens het omkleden was er nog een discussie over geschoren benen voor het zwemmen, en na een spuit parfum van Ruben voor iedereen, waren we klaar om naar het bad te vertrekken. Eens aangekomen, installeerden we ons aan de rand van het zwembad en waren we direct weer in een normale wedstrijdvoorbereiding: grapjes maken, peptalk van de trainers en atleten, eten en opwarmen. Naarmate de reeksen vorderden, voelde je ook het stressgehalte stijgen en hoorde je het stiller worden in het NLT-kamp. Gelukkig waren de aanmoedigingen nog altijd even luid als anders. Na de negende reeks was er een pauze, waar er weer kon ingezwommen worden. Na dit tweede inzwemmoment was het mijn beurt om de 400 meter te zwemmen. Ik voelde de stress stijgen en begaf mij samen met Sara en Ruben naar de startblok. Het werd stil in het zwembad, we “beklommen” de startblok (eigenlijk wel want ze waren redelijk hoog) en maakten ons klaar voor de start. Bij het weerklinken van het fluitsignaal maakte ik, al zeg ik het zelf, een zeer mooie startduik, blijkbaar iets te mooi voor mijn zwembril, want die besliste om wat water mee te pakken in de duik. Na een zeer snelle eerste 50 meter temperde ik mijn tempo wat, goot mijn glazen leeg en zwom naar aan een stevig, vlak tempo naar een nieuw persoonlijk record, 4’55”. Na mijn wedstrijd, ging ik al “high-fivend” terug naar mijn plaats, en supporterde voor de andere deelnemers. Na de 400 meters was het tijd voor de 4 x 100 meter estafette. Samen met Laura, Sara en Ruben nam ik deel in de derde reeks. Ruben nam een mooie start en finishte in een tijd van 1”05’, daarna zwom Sara een mooie 100 meter, gevolgd door Laura, die op haar beurt ook een mooie tijd zwom. Daarna was het mijn beurt, bij mijn duik in het water, vloog mijn zwembril weeral af, waardoor ik zo goed als blind zwom. Toch heb ik een mooie tijd gezwommen: 1”03’. Na gesupporterd te hebben voor de laatste reeks in de estafette, zwommen we nog uit en gingen naar de cafetaria, waar we met een hapje en een drankje de wedstrijd na bespraken. De rit naar huis verliep vlot, Laurens had al het eten klaargezet , het enigste wat we nog moesten doen was de frietjes in het vet gooien, en konden we de dag afsluiten met een lekkere biefstuk-friet, zoals de meeste atleten waarschijnlijk.    

Tristan Gerryn