Het avondspel op de jeugdstage in Oostduinkerke zou ongemeen spannend worden. Een zeeslag in de duinen (het idee alleen al …).

Een gele en een rode ploeg werden zeer evenwichtig samengesteld. Evenveel A, B als C jeugd. Evenveel meisjes als jongens.

Zes boten (zes, dit speelt nog een rol !) werden per ploeg strategisch verspreid over de haven.

En dan naar buiten.

De aanvallende ploeg kon 60 torpedo’s ophalen bij Hilde en Wesly op de top van duin 1. Aan de overzijde van een grote duinpan lag een nog hogere duin, met bovenop een neutrale zon. Daar moesten de aanvallers binnen geraken zonder door de verdedigers te worden getikt. Eenmaal in de zone konden bij Koen de torpedo’s worden afgevuurd (één torpedo per persoon per keer, anders zou het te vlug gedaan zijn!).

De gele ploeg kreeg eerst 25 minuten tijd om ten aanval te trekken.

Maarten Detollenaere leidde de verdediging vanop een bunker met strategisch uitzicht. Hij deed dit met een rustige vastheid waar Herman Van Rompuy enkel kan van dromen.

Alles gebeurde onder het strenge toezicht van hoofdscheidsrechter Stefaan.

Resultaat na 25 minuten : 2 op de 14 aanvallers geraakten één maal tot in de neutrale zone. Eén torpedo was raak. Een brandje op het voordek.

Stefaan, naast hoofdscheidsrechter ook bezieler van het avondspel bleef overtuigd : schitterend verdedigd door de roden die met hun tactisch vernuft en verworven strategische inzichten een verbluffende aanvalsronde zouden opzetten.

De gelen plaatsten net als de roden een verkenner op de bunker. Wel een totale andere stijl. Maru spoorde haar troepen aan als een ware furie, iedere verdediger zou gelopen hebben, zoveel is zeker.

Na 25 minuten rood aanvalsgeweld : 2 op de 14 aanvallers geraakten één maal tot in de neutrale zone. Nul torpedo’s waren raak. Wat opspattend water.

Twijfel sloeg toe. Toch een foutje in het concept ? De VAR oordeelde dat het in elk geval niet om een clear error ging en greep niet in. Hoofdscheidsrechter Stefan besliste dat er binnen verder werd gespeeld met een onbeperkt aantal torpedo’s. Tot één vloot volledig zou zijn uitgeschakeld.

Koen hield de rode vloot in het oog Stefaan de gele vloot. Er werd geroepen, getierd en getorpedeerd.

Rood stond op één torpedo van winst toen hoofdscheidsrechter Stefaan enthousiast een winnaar uitriep. “Rood wint, volledige gele vloot gekelderd”.

Eindelijk was er tijd om na te praten over deze schitterende strijd bij een glaasje wijn (niet voor de jeugd, wees gerust), of nog niet ?

Contraspionage bleek finaal van doorslaggevend belang. Geel kon maar niet geloven dat ze verloren waren. Maru slaagde erin alle zeekaarten te bemachtigen. Na een korte analyse : “S, een boot te weinig!”  Slechts 5 van de 6 gele boten waren gezonken. Een kruiser lag nog ongeschonden te blinken in de haven.

Een ingrijpen van de VAR was thans onvermijdelijk. Hier was sprake van een clear error en de beslissing van Stefaan werd herroepen. Team geel was de winnaar.

Sommige konden daarna de slaap niet vatten door alle adrenaline en hoorden uit de slaapkamer van Hilde & Stefaan steeds weer hetzelfde gemompel door het snurken van de hoofscheidsrechter heen “op de Kluis grgr op de Kluis lukte dat perfect, grgrgr, meer bomen, meer bomen, grgr zzzz grgr, alle boten kapot” .

Koen Baluwé