Op zaterdag 8/09 was het zover: revanche voor de DNF in Gravelines en dus terug aan de start voor wat mijn 1^ste halve triatlon moest worden. Samen met Vincent Cottem, het NLT Women Team Belgium, (Petra Depaepe/Jill Claerhout/Isabelle Marlier) tekenden we present voor de middle distance van de Challenge Almere.

Op vrijdag was er de briefing en de check- in van de fiets, samen met de blauwe en rode zakken. Ook dit was dus nieuw: geen wisselbak aan de fiets, maar een fietszak en loopzak, mooi geordend aan een haakje in een wisseltent. Zou ik ze wel gemakkelijk terugvinden? Zowel de zakken als de fiets kregen een mooi duidelijk plaatsje op rij 2, waardoor zoekwerk tijdens de wedstrijd zou goed als overbodig was, een stressfactor minder dus.

Race- day. De atleten van de halve afstand mochten via een rolling- start beginnen met zwemmen. Ik nam plaats in de groep 35-40 minuten en na een klein half uurtje doorschuiven kon ik starten, eindelijk, vertrokken. Door de rolling start was het comfortabel zwemmen en ook het water had een aangename temperatuur. Nieuw waren de golven, die bij momenten toch wel voor een unieke zwemervaring zorgden.  Na 41 minuten was het tijd om het water te verlaten en via de lange wisselzone het fietsparcours te trotseren.

De 1^ste 40km waren genieten, wind in ‘t gat en als dit zou blijven duren, was een fietstijd van 3u wel haalbaar. Helaas, toen kwam die draai naar rechts en bleek dat het toen nog 50 km tegen de wind in beuken was, weg 3u. Aan km 45 hoorde ik plots Fré “ge zijt goe bezig” roepen. De 1^ste gedachte die door mijn hoofd schoot was echter: amai, die staat hier aan de helft van het fietsparcours met zijne mountainbike dan nog, en ik zag hem ook aan de zwem-exit. Achteraf vernam ik dat hij toch via een kortere weg aan het 45 km punt was geraakt. Oef. Na een dikke 3u zag ik Almere in de verte liggen en ook mijn maag (die verantwoordelijk was voor de DNF in Gravelines) was nog ok, alles verliep dus volgens plan.

De overgang van het fietsen werd vlot verteerd, nu begon voor mij echter de “echte” beproeving, want “snel” lopen is niet mijn grootste talent. Het halen van de ½ triatlon betekende ook mijn 1^ste halve marathon ooit (waarom zou je die lopen als het niet moet J).

We kregen 3 rondes van 7 km voorgeschoteld, met om de 2,5 km een uitgebreide bevoorrading. De 1^ste ronde verliep naar wens, de 2^de ronde begon de vermoeidheid te spelen, ook Fré zag dit en naast het nemen van foto’s, liep hij nu korte stukjes mee. Ronde 3, die stond gelijk aan overleven en aan een verplichte stop bij iedere bevoorrading voor een gelleke, water of een cola … maar toen wist ik al, ik ga het hier halen, wat voor mij het uiteindelijke doel was. Ik bereikte de finish in 6.57, waar ik werd opgewacht door de andere NLT collega’s: Vincent haalde het in 4.57 en het No Limit Women Team Belgium in 6.27.

Hoe het dus allemaal kan verkeren, toen ik startte met triatlon, kon ik nog geen 5 km lopen en was een dutje na iedere fietstraining verplichte kost. Een 16^de afstand leek toen al heel wat. Nooit gedacht dit ooit te kunnen…JJJ

Nathalie Vryghem