Op zaterdag 25 maart verzamelden zes moedige NLT-ers aan de Barrage de Nisramont voor de verkenning van de Grand Raid Nisramont die daar de volgende dag zou van start gaan. Nancy en mezelf verkozen (wijselijk) toch niet te verkennen terwijl Nathalie, Charlotte, Chris en Fre met veel moed aan de 24km grote Mountainbike lus begonnen. Dat het een pittig mountainbike parcours zou zijn hadden we wel verwacht. Ondanks de gunstige, droge omstandigheden duurde de verkenning veel langer dan verwacht maar er kon nog gelachen worden met de steile, lange klimmen en de quasi ondoenbare afdalingen. Een laat avondmaal en een kort slaapje later stonden we het hotelpersoneel al op te jagen om het ontbijt te kunnen nemen. Nancy en mezelf lagen om 9h15 al te dobberen op het water, wachtend op het startschot van onze 4km kayak race. Stilte voor de storm met de schitterende opkomende zon op het meer. Uiteindelijk slagen we er in om de kayak ronde te overleven, zonder natte kleren en binnen de tijdlimiet. Terwijl we naar onze mountainbike rennen staan Chris en Fre al klaar om in de volgende wave aan hun avontuur te beginnen. Deze sterke beren zullen uiteindelijk binnen de eerste tien uit het water komen. Nathalie en Charlotte starten nog een uur later in de laatste wave aan hun “Petit Raid”. What’s in a name, als je weet dat ze ook de eerste mountainbike lus en dezelfde trail en run-bike moesten afleggen. Ondertussen waren wij al begonnen aan de 950m hoogtemeters van de 24km lange eerste mountainbike ronde. Als het niet steil omhoog was, was het steil en technisch naar beneden of van dat “Ardens plat”. Met veel plezier gaf ik Nancy af en toe een zetje op de heel erg steile stukken. Ze verraste mij ook door de technische afdalingen op de fiets te nemen mits het plaatsen van een voetje. Op die manier konden we nog redelijk fris aan de 220m hoogteverschil van onze trail run beginnen. We wisten dat we goed bezig waren want op dat moment hadden Fre en Chris ons nog niet ingehaald. De tweede mountainbike lus moest qua lastigheidsgraad niet veel onderdoen voor de eerste en dat vooral door de “muur” die we op moesten en het al eerder genoemde Ardens Plat. Wanneer we net aan de slotronde van 4.5km run-bike begonnen, kwamen Chris en Fre aangestormd naar de wisselzone. Nancy en ik persten er nog alles uit zodat we net niet ingehaald werden aan de finish. Onze timing was perfect zodat we Nathalie en Charlotte nog konden aanmoedigen bij hun trail en run-bike rondes die ze – zoals gebruikelijk – weer aflegden met een smile van oor tot oor. De Waalse autostrade “fritterie” frietjes hadden we wel verdiend. Dank aan de mededeelnemers voor de groepssfeer en een onvergetelijke ervaring.

Koen Dequae