Raf Deprez & Steven Van Dessel
Tussen pot en pint hadden we het beslist. Voor ons 42 jaar doen we onszelf een mooi cadeau. Een marathon lopen. Het wordt de “In Flanders Field marathon” The only marathon on the battlefields of the first world war. Een wedstrijd met een vredesgedachte, in een streek vol wrede herinneringen! Op onze borstnummers staat daarom ook een naam van een gesneuvelde sportieve soldaat. Ik liep voor François Faber een soldaat die in 1909 de ronde van Frankrijk gewonnen heeft maar op de dag van de geboorte van zijn dochtertje, 9 mei 1915, in de loopgraven werd doodgeschoten. Steven kreeg de naam James Speedie opgespeld. Een rugbyspeler voor Celtic, die het leven liet op 25 september 1915.
Zondagmorgen, de benen voelen goed en het weer is voor mij ideaal. Dus laat die start maar komen. Het doel tijdens de training was 3u30 maar we hebben dat voor onszelf wat aangescherpt naar 3u15.
We stellen ons dan ook op bij de blauwe ballonnen van het pacingteam. Om precies 10u klinkt het startschot. We zijn vertrokken voor onze eerste marathon. De blauwe ballonnen tikken voortdurend tegen mij aan. Ik wou die haas (Christ), koste wat kost, niet uit het oog verliezen. Meer nog, ik liet mij goede raad geven door hem. Hoe aanlopen naar een bevoorrading? Wat als je moet plassen? Hoe uw wedstrijd indelen? Ik voelde mij goed om bij die groep te lopen en de beentjes wilden ook vlotjes mee.
Km 9 : Onze supporters hadden de nodige info gekregen waar en wanneer ze ons konden zien. Het was dan ook uitkijken naar de eerste doortocht : Schoorbakkebrug . Veel volk, maar nog geen bekenden te bespeuren. Blijkbaar was het veel te druk om hierbij te geraken. Ondertussen krijgen we wel de Ijzertoren in het vizier.. Vooraleer we daar zijn, zien we onze eerste supporters. De vrouwen en meegekomen kinderen schreeuwen ons toe en moedigen ons aan.. Ik geef een bevestigend teken. Het gaat goed.
Km 18 : de Ijzertoren, die we reeds zolang in het vizier hadden, lopen we voorbij. De fietsbegeleiders van heel wat lopers staan hier te wachten. Echter hebben Steven en ik alles goed voorbereid en vertrouwen volledig op onszelf. Geen begeleider dus voor ons. We lopen aan het nog steeds zeer regelmatig tempo van 13km/u het bord ‘halve marathon’ voorbij. Nu is het enkel nog maar aftellen…
Km 30 : Het is hier ergens dat de ‘man met de hamer’ woont. Ze zeggen tussen 30 en 35km. Ik pols even bij Steven die aangeeft het toch wel iets lastiger te krijgen.
Km 33 : Steenstraete brug. Hier is mijn supportersploeg voltallig aanwezig. Ze hebben zelfs spandoeken meegebracht. ‘De man met de hamer’ moet verschoten hebben. Ik kom hem in ieder geval niet tegen en krijg eerder wat vleugeltjes. Even loop ik dan ook voor de blauwe ballonnen maar laat me opnieuw inhalen. Onze haas Christ had gezegd dat ik best kon gaan aan km 37.
Km 36 : Opnieuw alle supporters op post. Ongelooflijk welk een boost dit toch wel kan geven. Ik kijk nog even om maar zie Steven niet direct meer lopen. Tijd om het tempo iets omhoog te trekken.
De kilometers lijken iets langer te worden maar ik kan dan toch wel nog wat lopers inhalen. Stonden hier nu nog supporters? Ze roepen in ieder geval mijn naam en moedigen mij sterk aan. Ik herkende ze niet. Wat ik even vergat was dat onze namen op de borstnummers staan …
Het wordt lastig maar Ieper is in zicht. Ik verlaat de weg langs het Ieperleekanaal en loop de straten van Ieper op, richting de imposante Menenpoort. Wanneer ik hieronder loop krijg ik dan toch wel wat kippenvel. De betekenis van dit monument zal hierbij wel zijn rol gespeeld hebben maar misschien wel nog meer dat ik nu toch wel heel dicht bij de aankomst ben. Nog wat draaien en keren en dan de laatste rechte lijn. De tijdsklok in het vizier. Nog een sprintje. Ik loop over de meet in 3u13min15sec.
Toch niet slecht voor een eerste marathon. Ik ben trots dat het gelukt is. Proficiat ook aan Steven Van Dessel die finisht in 3u19min10sec
Steven, wanneer drinken we samen nog eens een pint?