Het is altijd fijn om samen met wat NLT- collega’s (of andere atleten) af te spreken over welke wedstrijden je het jaar nadien wil afvinken op je lijstje. Het maakt zowel de voorbereidingen op de wedstrijd als raceday zelf zoveel aangenamer. Als het je doel is om langere wedstrijden af te werken dan is lange termijnplanning ook wel nodig. Zo kwam het dat we met een groepje al enige tijd uit keken naar Challenge Geraardsbergen.

16 juni 2019 waren de weergoden ons alvast gunstig gezind en dat was al een kleine overwinning op zich. De plaats van afspraak was de Spiraal in Geraardsbergen voor de registratie en het in ontvangst nemen van de benodigdheden voor de wedstrijd. Aangezien de registratie al sloot om 9h was het een vroege dag voor de meesten onder ons. Er was wel wat tijd nodig om alles klaar te leggen (2 wisselzones) en de zwemstart op 5km van de inschrijving maar door de relatief vroege cut-offs overal waren we ruimschoots op tijd om nog van het zonnetje te genieten voor de start.

Om 11h ging het startschot voor de prof-atleten en er zaten nogal wat toppers tussen. De strijd voor het Belgisch Kampioenschap halve afstand zou hier gestreden worden en het was duidelijk dat we die mannen (en vrouwen) niet meer terug zouden zien… Vanaf 11h15 werden de age groupers per 5 te water gelaten. Dylan en Koen zochten de afzondering op maar de overige 5 NLT’ers hebben het betere duw- en trekwerk tentoon gespreid om netjes met zijn vijf te kunnen starten… het was niet voor niks het officieuze clubkampioenschap halve afstand.

Aangezien we ‘high-five’nd het strand afliepen kregen we hierbij nog een eervolle vermelding door Hans Cleemput. De speaker smaakte dit atletisch gebaar en vermelde het dan ook graag door de micro. Tijdens de zwemproef bleven we met zijn allen heel dicht op elkaar. Zalig zwemmen in de Gavers en doken ook ongeveer samen de wisselzone in op minder dan een half uur. Vincent was als eerste uit het water en uit de wisselzone. Jurgen en ik deden de eerste keer haasje over nog voor we het bikepark uit reden en Tom en Fré volgden ons binnen de minuut. Aangezien we 2x de Muur van Geraardsbergen werden voorgeschoteld had ik zelf gekozen om met de koersfiets te rijden maar tussen TT’s in alle vormen en kleuren behoorde ik duidelijk tot de minderheid. Op de vlakke stukken heb ik me dit wel beklaagd maar op de meeste klimmetjes kon ik wat fietsers oprapen.

Jurgen haalde me in voor de Congoberg en daar bleven we in elkaars zicht maar tijdens de afdaling was hij weg. Vervolgens zag ik Fré voorbij flitsen, daarna Tom (“wauw mijn dag kan niet meer stuk, Chris ingehaald op de fiets !”) en dan ook Dylan. Het fietsparcours was zeer mooi en zeer uitdagend. Op de markt van Geraardsbergen stonden heel wat supporters en ook langs de Muur (dank aan alle NLT-dames en kids om ons vooruit te schreeuwen). De 2^de ronde kon al snel worden ingezet en uiteindelijk moet ik wel content zijn van mijn fietstijd (33km/h gemiddeld op geaccidenteerd parcours) maar tussen al dat talent/geweld werd ik vooral veel ingehaald.

De bevoorradingen waren perfect georganiseerd, er was gigantisch veel blauw op straat (niet enkel NLT) om alle zijstraten en kruispunten te af te zetten, de rondes en de wisselzones werden perfect aangegeven. Op de organisatie was werkelijk niks aan te merken. Bij het binnenrijden van de wisselzone mag je je fiets gewoon aan een rekje hangen en dan wordt je fiets door vrijwilligers mooi in het rek gezet. Doorlopen om je zak op te halen met de loopspullen en onmiddellijk vertrekken voor de halve marathon. We vroegen ons al af of het lopen eerder vlak zou zijn langs het water of niet… het antwoord kwam 500 meter verder met een klim via een kasseiweggetje naar de Grote Markt voor de eerste passage langs de finish (slik… en dat dus 4x).

Na ongeveer 1km kom je aan een looppiste waarop we 1 rondje moeten lopen en ik zie Fré daar lopen (en blijkbaar – toen wel nog – net na hem Vincent). Ik dacht dat ik dat gat wel zou toelopen want voelde me echt wel oké. Klein versnellingske hoger, stukje naar beneden, bochtje, … en daar stond ik geparkeerd met kramp in de rechterbovenbeen. Na een respectabele 1punt8km ! Ik stond verkrampt in de houding als zou ik uit de startblokken schieten. Maar het leek wel of de spikes 10cm lang waren en me ter plekke vasthielden. Iedere beweging deed pijn en de lopers kwamen me voorbij. Na een tijdje mijn quadriceps te masseren passeerde Tine Deckers me na haar eerste ronde. Ik heb luid gesupporterd en ben er dan toch achteraan gegaan.

De rest van de halve marathon werd afgelegd tegen de grens van de kramp. Dankzij goeie bevoorrading en telkens tempo te maken in het kielzog van snellere lopers volgden de rondjes elkaar snel op. Na 4h52 minuten kon ik de laatste bocht nemen richting finish en was ik blij om mijn collega’s van de club terug te zien. Tom was al helemaal uitgerust met een eindtijd van 4h45. Vincent finishte 1 minuut later en Fré nog 2 minuten later. In die tijd was hij wel nog even gestopt om een leegloper te herstellen…

Jurgen kon de wedstrijd net onder de vijf uur afronden en Koen Dequae sloot de NLT-rangen in 5 en een half uur. De NLT-middellange afstandskampioen van de dag was zonder meer Dylan die zijn eerste halve triatlon (denk ik ?) kon afronden in 4h31 minuten en was daarmee de 4^de in zijn age group. Het tempo ligt ieder jaar wel weer iets hoger in deze magnifieke sport. Pieter Heemeryck werd Belgisch kampioen in 3h51’30” en verloor daarmee 1 minuut op zichzelf in 1 jaar tijd. Maar met mijn eindtijd vorig jaar stond ik op stek 70 en dit jaar ongeveer op 170.

Dus om het tempo aan te scherpen eventueel nog een kwartje inplannen voor Vichy. Bij deze een warme oproep voor de wedstrijd in Berlare op zaterdag 3 augustus. Midden het verlof, maar nog heel wat plaatsen vrij ! Tot aan de start ?

Ps: V. Cottem en D. Voet ontbreken op de foto.

Chris Deleersnyder