Zaterdag 7 mei stonden 4 NLT dames en 3 NLT heren aan de start van het EPIC 200 evenement. Het parcours zag er op papier zeer uitdagend uit. Fre en Chris kozen uiteindelijk toch voor de versie van 100km. Neen, niet omdat ze plots zo zacht als een softijs geworden zijn, neen, ook niet omdat ze vooralsnog tot de jaren van verstand gekomen zijn, maar wel om er samen met mij een onvergetelijke dag puur mountainbike plezier van te maken. Wat kan vriendschap mooi zijn want dát is het ook geworden.
Relax als we waren, namen we als allerlaatsen de start. “Sporters beleven meer” herinnerden we ons snel. Een boer die midden een peleton zijn koeien naar de weide wilde sturen hadden we nog niet meegemaakt. Het is misschien een idee om kuddedrijven in ons trainingsprogramma op te nemen in het vervolg? Wat volgde was te mooi om hier te kunnen beschrijven. Slingerende single tracks, hevige hellingen, afschrikwekkende afdalingen volgden elkaar in overtreffende trap op. Chris maakte extra kilometers uit puur plezier, Fre deed liefdadigheidswerk door de laatste overgebleven modderpoel uit te drogen en ik klauterde de laatste muren van hellingen op met de hulp van krachttermen.
Ondertussen hadden Heidi, Charlotte en Nancy het klaargespeeld om de 65km te mogen starten ruim voor het officiële startschot. Charmes en relaties bij de organisatie deden hun werk.
Ook zij mochten het genoemde epische parcours smaken. Vervang de bovengenoemde avonturen door kettingproblemen en lekke banden. Ondertussen stoomde de officieel gestarte Joke hen voorbij op weg naar een tweede plaats bij de dames. Mooie prestatie! Heidi leerde snel en kan verder doorgroeien naar een echte downhillster heb ik uit goed ingelichte bron vernomen.
Iedereen behaalde veilig en zeer voldaan de eindstreep. De ene al meer “olliemole choco” dan de andere, dixit Charlotte.
Liefhebbers voor volgend jaar, gelieve zich te melden.

Koen Dequae