Beerse 27 juli 2013 = D-day = deelname aan mijn allereerste triatlon.
Dit samen met de clubleden Sammy Coulembier ( zijn 2° triatlon)  en Ludo Debaere (1^e triatlon).

Eerder in de week kregen we een mail dat het zwemmen vermoedelijk zonder wetsuit zou zijn gezien de temperatuur van het water, een domper want zwemmen is mijn zwakste. De stress begon al de dag voordien de vrijdagavond, alle wisselgerief samenzoeken en klaar leggen.
Zaterdag voormiddag hevig onweer en regen. De twijfel begint toe te slaan zouden we de rit naar Beerse wagen of niet, ook Ludo twijfelt en komt naar mijn plannen vragen. We beslissen het erop te wagen en trekken naar Beerse. Ter plaatse aangekomen krijgen we schitterend weer, geen regen, nog niet te warm, ideaal dus voor onze sportieve uitdaging.
We gaan ons nummer ophalen, fietsparcours verkennen, alle gerief in de wisselzone, … alles loopt tot dan op wieltjes. Het water was 24,2 ° C dus zwemmen zonder wetsuit.
We begeven ons naar de zwemstart. Het eerste doel is het zwemmen overleven, eens dat achter de rug is ben ik wel zeker dat ik de triatlon kan uitdoen. Het zwemmen is in één rechte lijn. Het sein wordt gegeven om ons in het water te begeven. De NLT’ers wagen zich achteraan om te starten. We liggen nog niet lang in het water of het startschot wordt al gegeven. Sammy miste gedeeltelijk de start daar zijn zwembril nog rond de hals hing. Ik ga wat overhaast van start om plots naar schoolslag te moeten overgaan daar ademnood dichtbij was. Die 500 meter bleek eindeloos lang te zijn.  Ik had enorm problemen met de oriëntatie daar op een gegeven ogenblik ik Sammy in men linkerooghoek zag zwemmen en even verder in mijn rechterooghoek. Ik zag alle kanten van de vaart.
Sammy komt als eerste van ons drie uit het water kort gevolgd door mezelf en een beetje later ook Ludo. Bij het inlopen van de wisselzone was het voor Sammy even zoeken naar zijn fiets. Hij was ervan overtuigd dat die rechts stond. Dan de wissel, racebelt met nummer aan, fietsschoenen aan, fietshelm op die maar niet wil sluiten, zonnebril op, even goed van de drinkbus drinken en dan vervolgens  met de fiets aan de hand de wisselzone uitlopen om aan de 24 km lange rit te beginnen. Het fietsen werd al bij al goed verteerd. Ik behaalde een gemiddelde van 33,3 km/u wat voor een eerste  wedstrijd niet slecht is. Nooit eerder haalde ik zo’n fietsgemiddelde. Ook Sammy en Ludo waren tevreden met het fietsgemiddelde van tegen de 33 km/h. Dan de loopschoenen aan voor het laatste onderdeel, meer bepaald de 4 km lopen. In het begin was er enige tijd nodig om het nodige ritme te vinden. Na een tijd van 1u15’ (72^e) haalde ik moe maar voldaan de finish van mijn eerste triatlon. Ook Sammy(76^e) en Ludo (80^e) hebben een geweldige prestatie neergezet. Hiermee is de  toon  gezet van onze prille triatloncarriere. Maar alle drie zijn we het eens dat er nog veel zware trainingsdagen zullen/ moeten volgen.

Met dank aan de vele vrouwen  voor het supporteren.

Kurt D’haene