Afgelopen zaterdag had ik de kans om voor het eerst te racen op het internationale toneel. Vrijdagochtend direct na het examen vertrokken om op tijd te zijn voor de verplichte briefing en verkenning van het interessante fietsparkour. En dan zaterdagochtend tijd om voor het eerst die trisuit aan te trekken met de Belgische vlag.
Na de strikte check-in was het dan tijd om op te lijnen aan de start. Eerst nog het nerveus makende hartbeat-deuntje en dan de starttoeter. Ik had een goeie start in het zwemmen, maar het lukte me niet die positie te behouden. Uiteindelijk kom ik uit het water net achter landgenoten Wannes Ares en Thibaut Debecker, bij wie ik dan na de wissel aansluit om in het fietsen proberen nog de kop te bereiken. Dit zal jammer genoeg niet lukken ondanks we wel ongeveer even rap reden. In deze achtervolging raapten we allerlei atleten op uit de meest uiteenlopende landen, van Israël tot Mauritius. Op de helling, die we tweemaal over moesten, gebeurde uiteindelijk niets. Na de laatste keer afdalen kwam de wisselzone snel. Ik kon mij positioneren om in de eerste helft van de groep de wisselzone binnen te stormen. Door het stevige fietsen en een iets minder dan gehoopt loopgevoel duurde het lang tegen ik het juiste tempo vond. Het was heel warm gelukkig was er op de 5km zesmaal kans om water aan te nemen en ook op verschillende plaatsen sproeiers geïnstalleerd. In de laatste kilometer kan ik nog afrekenen met de Mauritiaan, een Tsjech en een Israëliër om als 24ste over de meet te komen.
Al bij al een goede wedstrijd, maar geen topwedstrijd.
Nu terug 1 maand volle focus voor de volgende belangrijke afspraak in Tabor, Tsjechië.
– Tenzin Vanwijnsberghe
