De 30ste editie van de marathon zou de grootste tot nog toe worden. Ik ben niet 100% zeker dat dit is omdat Niki ginder zou pacen, maar het heeft er wellicht wel mee te maken. En dat is ook de reden waarom ik dit feestje niet wou missen.
Uit onverwachte hoek had ik de kans op een gratis ticket en samen met Lotje was de knop al snel doorgehakt. Sinds geruime tijd is dit ook het eerste jaar dat er (nog ?) geen Ironman op de planning staat dus kon er zeker een uitdaging ingeschoven worden. Bovendien konden we op deze manier chaperonne spelen voor onze geliefde loopcoach.
Op vrijdagmorgen om 5h reden we met de vloot van Bouwwerken Debakker richting Charleroi. We hadden er allemaal zin in want er stond een middagmaal met aansluitend Gelato (#1) op het programma. Vrijdag verkennen we de expo – 3 verdiepingen ! – en wonen we de briefing bij – 200+ pacers vanuit heel wat landen.
Er zijn 4 Belgische pacers en uiteraard kent Niki ze allemaal (en zij hem). Eentje was van Antwerpen… en zo zaten Lotje en ik als amateurs op vrijdagavond met 3 ervaren pacers te genieten van de Italiaanse chaos in de keuken. We eten uiteindelijk allemaal wel iets, maar niet tegelijkertijd en zeker niet wat we eigenlijk hadden gekozen.
Zaterdagochtend een nuchter loopje van 40 minuutjes en aansluitend een lekker ontbijt in het zonnetje in een park. We doorkruisen Rome en komen aan 30.000 stappen volgens het uurwerk van mijn eega. Rustig de dag doorbrengen en de beentjes omhoog zit er niet in maar we vinden wel een ijssalon met 150 smaken (#2) ! Om niet al te hard te overdrijven kopen we speelkaarten en spelen een boompje verdeeld over 2 terrasjes, 1x in het zonnetje en 1x schuilend voor sluimerregen.
Zaterdagavond spreken we opnieuw af met de pace director van België en passeren heel wat stoere verhalen en tijden van jaren als endurance-atleet & pacer de revue. Zaterdagavond niet te laat naar bed want de volgende ochtend gaat de wekker voor hen af om 5h. Lotje en ikzelf kunnen uitslapen tot 6h.
Een stevig ontbijt op de hotelkamer, sportkledij aan en de rugzak van Lotje gevuld voor een dagje supporteren in een drukke stad. We wandelen naar het Colloseum waar de start van de marathon wordt gegeven. Niki pacet voor 3h35 en we hadden al gehoord dat ik in een startvak na hem ben ingedeeld. De racebib heeft een andere kleur dus hiervan afwijken was geen optie.
Ik sta echter op de eerste rij van mijn startvak en Niki was met 3h35 bij de latere pacers van de eerste wave. Er zijn 28.000 atleten aan de start vanuit 124 landen en bij het overlopen van de statistiekjes hoor ik dat ik slechts één van 900 Belgen ben. Vanaf 7h30 tot 8h15 is het kijken hoe lopers van allerlei pluimage voorbij komen om in hun startvak plaats te nemen. Ondertussen speelt muziek en worden publiek en lopers opgehitst door de speaker.
Om 8h20 horen we een eerste start en dat is de wave van Niki. Daarvoor waren Top en Elite al vertrokken en ook een groep van 10 rolstoelen die door vrijwilligers werden geduwd. Onze wave mocht dan richting startlijn schuifelen maar het duurt toch tot 8h26 als ook mijn wave de startlijn mag passeren. Ik mocht onmiddellijk de kuitjes spannen wilde ik Niki nog bijbenen.
Er zitten nog snelle lopers in mijn wave en doordat er voldoende tijd tussen de waves zit, was het comfortabel lopen. Na ongeveer 2 à 3 km beginnen we lopers uit de eerste wave in te halen. Toen al zijn er mensen aan het wandelen : het wordt een lange dag voor hen ! Na 4km staat Lotje langs de weg en ik stop om een zoen te geven en te vragen of Niki lang geleden voorbij is gekomen. Een tweetal minuten…
Ik passeer eerst de pacers voor 3h45 van de eerste wave en aan km 7 die van 3h40. Niki kan niet ver meer zijn maar ik ben toch voorzichtig om me niet op te blazen. En uiteindelijk na 8 kilometer komt het blije weerzien. 1 ballon was gesneuveld maar de coach had nog 1 leventje over en Alessandro – zijn collega – had ze nog allebei. We lopen ‘samen’ tot aan 38 km maar het is soms wat moeilijk voor mij om bij de les te blijven. Niki had een serieus gevolg mee die met hem wilde finishen waardoor ik niet steeds naast hem kon lopen. Doordat ik wat hogere snelheid in de benen had was het bovendien soms wat geforceerd vertragen.
Dankzij de lange en specifieke trainingen met Niki (30 en 36km) voelden de beentjes eigenlijk zeer goed. Het was de max om aan de bevoorradingen het water te halen en dan weer tot bij de pacers te komen. Onderweg sla je praatjes met medelopers en hoor je diverse verhalen. Het parcours van de marathon passeert heel wat historische gebouwen en slingert langs de Tiber, die we meermaals dwarsen. Nog 2x komen we samen voorbij Lotje die ook 37.000 stappen zal afleggen.
We lopen langs Vaticaanstad, de Spaanse trappen, Trevi fontein, … maar vooral heel wat draaien en keren op veel oneffen kasseistrookjes. Onderweg worden we getrakteerd op een stevige regenbui maar het grootste deel van de tijd schijnt een mooi zonnetje bij een aangename temperatuur. Met nog 5 km te gaan zegt Niki dat ik moet doorlopen om te finishen onder 3h30. Ik twijfel.
Ik had me voorgenomen om samen te lopen maar de laatste kilometers waren er veel supporters en werden de straatjes wat smaller. Niki liep naast Alessandro en rond hem een serieuze zwerm volgelingen. Aan km 38 laat ik weten aan Niki toch nog te willen versnellen. Ik kan heel wat medelopers passeren en finish nog net onder 3h28. Niki komt over de meet aan 3h34’41’’ !
We wandelen richting hotel voor een late check-out. We kunnen nog samen iets eten maar door wederom een chaotisch verloop in de keuken valt ons plan voor nog een ijsje in het water. We moeten zelfs 2 extra gerechtjes annuleren en laten Niki achter met 1/4de steak natuur. Onze taxi komt ons om 15h ophalen om tijdig onze vlucht te halen.
Lotje keek wat sip omdat er geen tijd meer was voor het ijsje waarnaar ze zo had verlangd. We laten de Uber nog stoppen langs de weg en genieten van een heerlijke gelato (#3) op weg naar de luchthaven. Voldaan na een heerlijk avontuur !
In Fiumicino airport hebben we nog wat tijd over en hebben ze daar toch ook geen heerlijk ambachtelijk ijs. Zouden we ? We sturen nog een berichtje naar Niki met een foto van onze gelato (#4) om hem te laten weten dat we onze voorsprong aan het uitbreiden zijn.
— Chris Deleersnyder