Op initiatief van Tom reden 4 NLT’s van Viersel naar huis. Nadat onze zonen of dochters op hun BK het beste van zichzelf gegeven hadden in een bloedheet en bloedstollig spannende wedstrijd, stonden de 4 fietsers klaar. Na de wedstrijd van de Jeugd A, zo rond 14u30, vertrokken Tom, Koen D. , Fré en ik. Ikzelf was sowieso, vóór het verzoek van Tom, van plan om naar huis te fietsen en dit als duurtraining voor Ieper. ‘k Wist dat de wind in de rug zou zitten en een paar uur op de fiets rijden zou wel lukken. Na mijn Ronde van Vlaanderen van 238 km had ik bijna niet meer gereden maar met wind in de rug aan een duurtempo, dat zag ik wel zitten. Toen ik in Viersel vernam dat ook Fré meeging, begon ik te twijfelen om mee te gaan met de groep. Ik wist dat Tom, Fré en Koen van een heel ander niveau zijn dan ik. IK heb toch voor de groepsrit gekozen.

De route werd gemaakt door een collega van Koen en zou een 135 km lang zijn. Voor alle veiligheid had ik de gps mee en die route erin gestoken zodat ik ten allen tijde alleen verder zou kunnen. We wisten echter niet langs waar die route ons zou brengen. Na een ommetje langs de kerk van Viersel zaten we op het parcours van het BK en waren we op het juiste spoor. In een duurtempo van maar liefst 32 km/u reden we naar de Rombautstoren in Mechelen. In de buurt van Mechelen stond ik tweemaal stil: het zweet druppelde constant in mijn ogen. Fré deed zijn klakske af en gaf die aan mij. Nadien zag ik terug waar ik moest rijden en konden we weer verder. Het was snikheet, vooral als we stilstonden, brak het zweet uit. De watervoorraad was mijn tweede acute probleem. In een winkeltje kochten we koel water en een drank met snelle suikers moest mij daar al van extra energie voorzien. De route verliep langs verkeersluwe straatjes langs het water, langs spoorwegen enz. Na een hele tijd op de fiets gezeten te hebben zagen we volgende dorpjes passeren : Lede , Hofstade… Het was al 18u00 en we wisten eigenlijk niet goed waar Lede lag ten opzichte van Otegem. Fré en Tom hadden nog een BBQ en een wijkfeest op het avondmenu. Ikzelf zou nog met het gezin naar de braderie gaan in Avelgem. Er was een lichte paniek in de groep omdat we het gevoel hadden dat we het einde niet in zicht hadden. Plots werd Otegem in de gps gestoken en gaf die 85 km aan terwijl we al 85 km gereden hadden : dat kon toch niet zijn!!

Ikzelf heb altijd een papieren kaart bij . Ik haalde de knooppuntenkaart van de Vlaamse Ardennen boven en in de rechterbovenhoek zagen we Lede staan. Een zucht van opluchting bij Tom want hij zag dat Lede niet ver van Zottegem ligt en van Zottegem kan hij blindelings naar Oudenaarde rijden, zou wist hij te vertellen. Van dan af volgden we niet meer de route van Koen maar wees Tom ons de weg naar Zottegem. Van in Zottegem de kortste weg via nationale rechte wegen naar Zwalm-Ename-Oudenaarde. Na Lede begon het lichtjes te regenen en de natte wegen maakten dat het in de afdalingen gevaarlijk werd. De afkoeling deed wel deugd.

In Lede was bij mij het beste er af. Mijn duurtempo lag rond de 28 km/u in plaats van 32 km/u. Daardoor zaten mijn benen na Lede vol melkzuur. Plat en naar beneden ging nog , maar wanneer het lichtjes bergop ging, kon ik de groep niet meer volgen. Ik wou alleen verder gaan maar Fré wilde mij niet achterlaten en begon mij vanaf Lede op sleeptouw te nemen. Eerst dichte hij met mij in het wiel de gaten en toen mij dat niet meer lukte, duwde hij mij naar Tom en Koen toe. Ontelbare keren heeft Fré mij naar voren geduwd. Ook toen ik het helemaal niet meer zag zitten en mijn benen niet meer konden , bleef hij mij duwen, soms een hele beklimming lang. Het was net alsof ik een motortje in mijn fiets had. In Zwalm had ik geen drank meer. De drie andere waren uitgerust met bidons onder het zadel en alle drie deden ze een deel van hun water in mijn bidon. Zo had ik terug drank en ging het stukken beter. Van in Oudenaarde langs de Schelde reden we toch nog 27 km/u . In Kerkhove scheidden onze wegen. Tom en ik reden apart naar Otegem.

Volgens de Strava van Tom hadden we 133 km gereden aan een gemiddelde van 27,5 km/u. Thuis aangekomen kon ik amper nog een trap op maar de Kwaremont op de braderie in Avelgem smaakte . Zonder de hulp van Fré was ik om 22u00 nog niet thuis geweest . Bij deze wil ik hem nog eens bedanken voor al de spontaan aangeboden hulp. Ook dank aan Tom en Koen om nu en dan te vertragen als ik weer eens riep ” trager, ’t gaat niet meer “. Het was een toffe ervaring waarbij de toppers tips en hulp boden aan de “mindere god” .

Ludo Debaere , Otegem.